sábado, noviembre 10, 2007


Hace tiempo un amigo me dijo
que el infierno está más cerca de lo que creemos,
y que si no sabes cómo frenarlo, te acaba atrapando entre sus zarpas.

Puede que me haya quemado un poco las cejas
intentando demostrar que hay algo más...
que hay algo que te atrapa lentamente
hasta hacerte perder el equilibrio.

Puede que tenga razón,
puede que vivamos en un continuo ir y venir
de una punta a otra del precipicio,
y que cada paso que damos
nos puede llevar a caer en lo más hondo de nuestro ser.

Somos vulnerables, somos extraños.
Pero siempre conservamos la sonrisa.
Y eso, sí... eso es lo mejor que tiene el ser humano.
La sonrisa.



7 comentarios:

Gobo dijo...

Tremenda la foto, te pone los pelos punta y te revuelve el estómago, de verdad tenemos que vivir en un mundo asi?
Todos los dias cuando vuelvo del trabajo me acerco a la ciudad desde el Norte en el fondo se alza con una especie de "boina" de polución que la cubre por encima por completo dando un aspecto siniestro. Y según voy llegando a la ciudad siento como si estuviera entrando en otro mundo...

Preciosas las palabras que pones que siempre nos quede la sonrisa mientras ella este actuará de escudo ante el fuego de ese infierno...

Noe dijo...

Non só hay un inferno cerca cacahuete!!
Pode que sexa máis facil chegar a el que ó "ceo" pero se o intentas podes achegarte a el ^^
P sorriso e a ledicia son uns pasos moi importantes para chegar a el.
A esperanza é o ue nunca se debe perder, sen ela seguro so podes ir ó inferno ^^
De tódolos xeitos, inda que este mundo pareza en si mesmo un gran inferno que cada vez se consume máis e máis nas chamas, sempre queda unha illa, sep, unha illa como o teu sorriso que ilumina ós perdidos e os axuda a sorrir e evadirse un chisco do inferno que estan a vivir. ^^

Carallo, vaia cousa escribín xDD

Formigas xigantes!!!!!!!!!! O_o O_O o_O

Kina dijo...

Juasjuasjuas vaia ida de olla meiguiñaaaaaaaaa haajaja... moi bo, tes razón, as cousas sonche así na vida, e hai que disfrutala.

Pero por deusss que chova xa ou isto será un verdadeiro inferno.

Asias polo do sorriso, o teu tamén ilumina os días grisessss :D

K vaia todo beeeeen e que as formigas xigantes non te traben no cú :P

Anónimo dijo...

Un sorriso é como unha imaxe: vale máis que mil palabras. Mesmo para loitar. Non esquezas o teu endexamáis. Bicos.

Esther dijo...

Estoy contigo ,la sonrisa es el mayor poder otorgado a los humanos...El infierno no nos llega porque tenemos un muro,no de piedra sino de sonrisas.
Un plñacer leerte como siempre... Adeu ^.^

Caufield dijo...

e eu boto de menos os vosos sorrisos cada día para escapar dos problemas e do inferno que pode ser o día a día!prometo visita pronto!
bicos!

Caufield dijo...

caña con vós!
chámovos xoves!
:D